ANNESİ HASTA ÇOCUK VE UZATMALI HÜZÜN

Annesi Hasta Çocuk, sarı saçlarıyla fındık dallarının gölgelediği çayırlardan yel gibi geçti. Oyun üstüne oyun, koşu üstüne koşu. Durmak bilmiyordu.

Herkes, o gelince suspus oluyordu. Konu değişiyor, iyi şeylerden söz ediliyordu.Oysa, Annesi Hasta Çocuk, bütün olup biteni, o yokken konuşulanları biliyordu. Kim ne konuşmuşsa, o geldiğinde birbirlerine ne fısıldamışlarsa hepsini sözcüğü sözcüğüne biliyordu. Biliyordu, saklıyorlardı. Biliyordu, saklı-gizli, Karadere boyu, Araklı’ya gidiyorlardı. Sonra, Akbank’ın önünden kalkan kırmızı minibüslere doluşup, Çamlık Hastanesi’ne, Annesi’nin yanına gidiyorlardı.

Annesi niye oradaydı? Yabancı kadınlarla niye aynı yerde yatıyordu? Söylemeseler de biliyordu.Annesi Hasta Çocuk, saklıyordu gerçekleri kendinden. Biliyor, hüznünü ta içinde duyuyordu.

Annesi Hasta Çocuk, doktorları o günden sonra hiç sevmedi.Nasıl olur da Annesinin yanına bırakmazlardı onu. Salt bu yüzden sonraki yaşamında da sevmedi doktorları.